Red couch Item : Stoffen tas van Bojangles
Model: Wim van Ladensteijn
Het zal 2003 zijn geweest. Ik zat thuis, herstellend van een zwaar ongeluk op het werk. Ik was redelijk de weg kwijt. Zware hoofdpijnklachten, geen concentratie, om over mijn fysieke gesteldheid nog maar te zwijgen, ik was eigenlijk een soort van wrak.
Ik was meer dan 80% afgekeurd en was officieel nog werkzaam op Schiphol maar was daar al tijden niet meer geweest. Op aanraden van de dokter liep ik wel dagelijks een rondje. Ik woonde toentertijd in het centrum van Haarlem, dus een rondje stad was dan het meest voor de hand liggend. Tijdens mijn dagelijkse wandeling, liep ik op aanraden van een gezamenlijke vriend, eens binnen bij Bojangles. Ik werd met een grote glimlach ontvangen..… eigenlijk nog niet eens binnen kreeg ik de vraag “Koffie? En nee ik verplicht je tot niks maar ik ga zelf een bakkie nemen, dus wil je er ook één.”
“Nou dan zeg ik geen nee” Een vriendschap was geboren.
Wim, grote vriendelijke Wim, die op ongeveer het meest slechtste moment van mijn leven mij overspoelde met een golf van warmte, die mij tot in het diepst van mijn ziel raakte. Ik voelde mij al maanden slecht, wat heet, héél slecht. Concentratie volledig weg, mijn geheugen zwaar aangetast door het ongeluk daarbij ook nog eens nagenoeg volledig afgekeurd. En toen kreeg ik van hem dat ene bakje koffie aangeboden. Geloof me geen Italiaans koffiehuis die daar tegenop kon.
Bojangles was, buiten t feit dat je de meest toffe kleren kon kopen, ook een soort clubhuis voor incrowd Haarlemmers. Van Kenamju tot Café 1900 alles kwam/komt bij Bojangles over de vloer.
Bij Bojangles loopt iedereen gewoon even binnen, voor koffie, een vriendelijk woord, toffe kleding of gewoon ff gedag zeggen. Tijdens mijn dagelijkse rondje liep ik vanaf toen regelmatig bij Wim naar binnen en niet alleen voor koffie.
Wim was vriendelijk voor iedereen, soms met engelengeduld, soms met een harde grap, maar Wim voelde altijd haarfijn aan wat voor vlees hij in de kuip had. Wim is Bojangles en Bojangles is Wim.
Samen met zijn vrouw Jeanine, die ook regelmatig in de winkel staat, ademt hij mode. Net op een andere manier dan het mainstream gebeuren. Waar regelmatig ondernemers in de binnenstad van Haarlem bakzeil moesten halen en failliet gingen, omdat het crisis, was bleef Bojangles overeind. Mede door een grote schare vaste klanten, die wisten dat je bij Wim net dat ene toffe shirtje, broek, jas of trui kon scoren. Wim zijn inzet, nooit aflatende vriendelijkheid en gevoel voor mode zorgde ervoor dat zijn passie, zijn “kindje” fier overeind bleef en blijft staan.
Het laat zich dus niet raden waarom ik wilde dat Wim op de “Red Couch” plaats zou nemen. Zijn item een stoffen tas van Bojangles, inmiddels een soort collectors item. Mijn vaste boodschappentas als ik even snel boodschappen doe als ik in de studio ben.
Heb je tijd loop dan eens langs Bojangles, het clubhuis is altijd open en iedereen is welkom en wie weet scoor je ook nog een leuk kledingstuk.
Wim ik dank je voor alles, je koffie, je wijsheid, je warmte maar bovenal voor je diepe vriendschap die ik elke keer weer ervaar …..