Rode draad item: Camera Nikon D810
Model: Ilona van der Burg
Het was in het najaar van 2013, in de zomer had ik had besloten dat ik weer naar school zou gaan.
Dit keer de fotovakschool in de Spiegelstraat te Amsterdam. Weer naar school, lk had er zin in.
Deeltijd, dat wel, omdat het gewone leven ook gewoon doorging.
Ik stap de klas binnen, monsterde mijn medeklasgenoten. Een aantal vielen mij meteen op Ilona was er één van.
We begonnen met een voorstel rondje. Ilona vertelde dat zij woonachtig in Spanje was en zij elke twee weken heen en weer vloog, tussen Alicante en Amsterdam. Ik dacht meteen bij mezelf “wauw dat is best een pittige opgave”.
Voor een ieder die het wel eens doet, weet dat reizen en werken, in dit geval leren, zwaar is. Ilona had dus gewoon de ballen om dit elke twee weken te doen. Ik zag een aantal mensen meteen een soort oordeel hebben…
Ik vond het eigenlijk alleen maar supervet dat iemand dit zou doen. Zeker gezien mijn luchtvaartachtergrond wist ik hoe zwaar dit was. Vroeg opstaan, lange dagen etc, je snapt 'm en dit elke twee weken.
Al snel raakte we in gesprek en in dat schooljaar ontstond onze diepe, warme vriendschap. Ilona is gewoon top, eerlijk, begripvol, creatief tot in het diepst van haar zijn. Daarbij ook nog eens iemand met een enorme doorzettingsvermogen en niet bang om een uitdaging aan te gaan. Of het nu een enorme verbouwing was in haar huis, of een foto-opdracht waarbij er hordes genomen diende te worden. Ilona flikte het gewoon. Voor haar eindopdracht kwam er nog een uitdaging bij dat alles, wat zij maakte, mee moest het in het vliegtuig.
Helaas moest ik door een zware schouderoperatie het tweede jaar, tijdelijk, afhaken. Ilona ging gewoon door en slaagde met vlag en wimpel het jaar erna. Ondanks het maar 1 jaar was, bleek dit voor ons genoeg te zijn om een warme vriendschapsband te krijgen die tot op de dag van vandaag stand houdt. We hebben regelmatig contact, ben al meerdere keren op en neer naar Spanje geweest waar ik niet alleen verwend word door de gastvrijheid van Ilona en haar man, maar waar mijn creatieve ik volledig los mag en wij de meest gave dingen doen.
Of het nu straatfotografie is of een project in een gehuurd huis. Ilona en ik komen altijd tot verrassende resultaten.
Als ik aan Ilona denk komen er diverse gedachten bij mij naar boven, maar één gevoel overheerst en dat is dankbaarheid. Dankbaar voor de vriendschap die ik met haar heb en alle momenten die wij samen al beleefd hebben. Er zullen er nog vele volgen, ik kijk nu al uit naar de volgende keer…
Ilona bedankt….....
Ilona bedankt….....